خودرو نوبل M600 دنده ای سال 2016

با نگاهی به ظاهر نوبل M600 ممکن است احساس کنید که طراحی عجیب و شاید کم‌ابهت آن در مقایسه با سوپراسپرت‌های قلنبه سلنبه‌ی امروزی کمی عقب افتاده باشد اما در زیر پوست این خودرو توانمندی‌های بسیاری نهفته شده که بسیاری از منتقدان را به وجد می‌آورد. مشابه تمامی مدل‌های گذشته‌ی کمپانی نوبل، M600 هم از ساختار موتور-وسط با یک شاسی فضایی لوله‌ای از جنس فولاد استفاده می‌کند و هر دو محور آن از تعلیق مستقل دوجناقی و دمپر سیم‌پیچی به عنوان سیستم تعلیق ابتدایی برخوردارند.

در تمام بخش‌های کلیدی بدنه‌ی خودرو از فیبرکربن استفاده شده است و این مسئله باعث شده تا وزن آن به گفته‌ی کمپانی سازنده به 1250 کیلوگرم برسد، البته نمونه‌ی اولیه‌ی خودرو که بدنه‌ی آن از پلاستیک تقویت‌شده با الیاف شیشه ساخته شده بود، وزنی معادل 1305 کیلوگرم داشت. برای ساخت شاسی فضایی لوله‌ای این مدل هم ترکیبی از فولاد و آلومینیوم مورد استفاده قرار گرفته و با این وجود، نوبل همچنان مشابه سایر رقبایش مقاوم و قدرتمند است. علاوه بر این، مدل کربن اسپرت که امکانات و قیمت بالاتری نسبت به مدل معمولی M600 دارد از پنل‌های فیبرکربنی بیشتری در ساختار خود استفاده می‌کند.

علاوه بر این‌ها، قسمت‌های فیبرکربنی زیادی در کابین M600 به چشم می‌خورند و خریداران می‌توانند با گزینه‌های متعددی مثل چرم طبیعی یا مصنوعی، آلکانترا و یا کفپوش‌های پشمی کابین دلخواه خود را داشته باشند. فضای داخلی کابین برای یک خودروی سوپراسپرت موتور-وسط هم به نسبت خوب است. صندوق این مدل که در قسمت دماغه‌ی خودرو قرار گرفته جای بسیار مناسبی دارد و فضای سر کافی M600 به اندازه‌ای است که حتی راننده‌ای با قد 180 سانتی‌متر که کلاه ایمنی به سر کرده هم می‌تواند به راحتی پشت فرمان قرار بگیرد.

حالا وقت آن رسیده که سری به مهم‌ترین قسمت خودرو بزنیم. در دل هر کدام از مدل‌های M600 یک پیشرانه‌ی توربو-دوقلوی 4.4 لیتری با آرایش V-8 قرار گرفته است؛ پیشرانه‌ای که در حقیقت توسط کمپانی ژاپنی «یاماها موتور» طراحی شد تا توسط گروه خودروسازی پریمیر (PAG) مورد استفاده قرار بگیرد. در آن مقطع این گروه خودروسازی زیر نظر شرکت آمریکایی فورد فعالیت می‌کرد و کمپانی‌های دیگری مثل ولوو از زیرمجموعه‌های آن به شمار می‌رفتند. پیشرانه‌ی حاضر در M600 در مدل‌هایی از جمله ولوو XC90 و نسل دوم ولوو S80 هم مورد استفاده قرار گرفته با این تفاوت که M600 مشابه رسم بسیاری از خودروهای سوپراسپرت آن را به صورت طولی در خود جای داده است. این پیشرانه که با کد B8444S هم شناخته می‌شود از طراحی سنتی V شکل با 32 سوپاپ استفاده می‌کند و برخلاف خودروهای V8 موتور-وسط سایر کمپانی‌ها مثل فِراری، خبری از ساختار صفحه‌تخت با زاویه‌ی 180 درجه‌ای بین میل‌لنگ‌ها در آن نیست.

اگر نگاهی به اعداد و ارقام داشته باشیم، نوبل M600 نه در 100 کیلومتر اول و نه حتی در 200 کیلومتر اول بلکه تا انتها می‌تواند رقیبی جدی برای سایر خودروهای قدرتمند این کلاس از جمله مک‌لارن F1 باشد. حتی با کنار گذاشتن عملکرد افسانه‌ای خودرو، M600 همچنان یک خودروی واقعاً سودمند به شمار می‌آید. اگر چه ارگونومی کابین چندان ایده‌آل نیست اما رانندگی و فرمان‌پذیری M600 در هر شرایطی بسیار نرم است تا جایی که احتمالاً عدم وجود ترمزهای ضد قفل (ABS) را احساس نخواهید کرد. اینکه طراحی M600 به اندازه‌ی کافی می‌تواند خشونت و تهاجم خودروهای این کلاس را به تصویر بکشد یا خیر، بیش از هر چیزی بستگی به سلیقه‌ی خریدارانی دارد که حاضر به پرداخت چنین قیمتی هستند. ما چندان مطمئن نیستیم که M600 بتواند از نظر اکثریت را به خود جلب کند اما خودروسازان بریتانیایی هیچگاه به دنبال جذب نظر اکثریت نبودند!